Şehrin tam ortasındaki otogar arsası, park yapılsın, şehrin iki yakasını birleştirsin diyenlere inat, alelacele kurulmuş çok ortaklı bir firmaya satıldı..

Firma da öğünerek, ev, avm filan yapacağını açıkladı..

Kimse de çıkıp demedi ki: “Betona ve avmye hayır..”

Ne partilisi..

Ne sendikalısı

Ne stklısı..

Kente, çağdaşlık anlamında çağ atlatacak bir alanın yağmalanmasını, betona teslim edilmesini sallamadı..

Göremedi..

“Market ayağımız geliyor” diye sevinenleri de olmuştur diyeceğim ama ağır kaçacak..

Sustular..

**

Ancak..

İstanbullu, Taksim’deki ağaca sahip çıkınca..

Kendi alanları taksimlenirken, loş ışıklı mekanlarda taksim dinleyenlerin birden aklına düştü ağaç sevgisi..

Anıtpark’ta toplanıp, Taksim’e destek verdiler..

Taksim’deki ağaca sahip çıktılar..

Her ne kadar, tatlı su “Çınar”ları ortalarda görünmeseler de organizasyon ‘solgillerin’ ev sahipliğinde yapıldı..

Fakat..

Taksim’deki ağaca sahip çıkmaya gelenler arasında, milli görüşten insanlara da rastlamadım değil..

Bu bir şeydir..

Önemli bir şey..

*

Zira..

Mağduriyet temasıyla geldikleri iktidarda, hemencecik ceberrut baskıcı rejimlere dönüşme eğilimi gösteren sağ iktidarların son halkası AKP, halkı korkutmaya başlamıştır..

Toplumu oluşturan bireylerin değerlerine giderek hızlanan saldırılar..

“İki ayyaş” nitelendirmesi..

Suriye’de açıkça bir mezhebe cephe almalar..

Ve sürekli bağırma…

Ve sürekli hakir görme..

Ve sürekli yok sayma..

Ve sürekli cumhuriyetin değerleriyle hesaplaşmaya girişme..

Ve sürekli..

Ben, iktidarım..

Ben, güçlüyüm..

Ben, bilirim..

Ben, yaparım..

*

Son söz..

Eğer, gelecek yıl yapılacak seçimler öncesi..

Daha önceki seçimler öncesinde de olduğu gibi bu bir safları sıklaştırma operasyonu değilse..

Ve..

Yine büyük bir oyuna getirilmiyorsa kitleler..

Kendi meydanına sahip çıkamayan Afyon’un, Taksim’deki ağaç bahanesiyle patlaması da bir şeydir..

İyi bir şey..