Pazar günü Anneler Günü.
Herkesin annesi kendisine göre özeldir.
Nasıl olmasın ki?
9 ay 10 gün karnında taşıyıp, kanından canından bir parçayı dünyaya sunmak. Gece gündüz demeden uykusuz kalmak. Meme vermek, yedirip içirmek, giydirmek, temizlemek, emekletmek, yürütmek, ilk heceyi söyletmek işte bunların hepsi yaşanırken yanı başında yumuşacık sevgi kokan el ve şefkatle bakan gözler. Anamız.
Sonra elinden tutup okula götürmek. Günlerce okul çıkışını bekleyen her an yanı başında olan, başına bir iş gelmesin korkusu ve ürkekliği ile eve getiren Anamız.
Yıllar hızla geçer, kederli anlarında başını koyabileceğin dizdir ana dizi.
Neşeli günlerinde tebessümle bakan bir yüzdür ana yüzü.
Delikanlı çağındasın artık. Sokaklar caddeler dar gelmeye başlıyor. O tarihlerde siyasi terör almış her yeri. Her an kör bir kurşuna gitme tehlikesi var.
İşte gecenin karanlığında ışıklar kapanmış pencereden bakan senin yolunu gözleyen bir çift göz var O ceylan ürkekliğe ile sokağa bakan yüreği yaralı bir kuşun yüreği gibi kıpır kıpır atan. Ana yüreği.
Rahat bir nefes alıyor. Sağ salim eve geldiğinizi görünce. Acıkıp açıklamadığımızı soruyor. Uyurken üzerini kat be kat örtüyor.
Bu zor dönemlerde Sende sarılıyorsun.’Merak ediyorsun biliyorum anne. Bugünde ölmedik anne’ diyerek onu teselli etmeye çalışıyorsun. Kendi geleceğin ve yaşadıklarını belki de alaya alarak gülüyorsun.’Sus ağzından yel alsın. Bitecek bu kara günlerde her gecenin bir gündüzü. Her karanlığın bir aydınlığı var evlat’ diyor. Saçlarını okşayarak.
Sonra üniversite yılları, gurbet ellere gitmek. O diyarlarda anne sevgisi ve sıcaklığını daha iyi anlıyorsun. Acıktığında ‘acıktın mı oğlum’ diyen ses yok. Soğuk gecelerde şefkatle üzerini örten ellerde yok.
İşte o günlerde hasret iyi koyuyor. Geliş gidişler zor oluyor. Gelişin bayram gibi oluyor. Sevdiğin yemekler 2–3 gün öncesi hazırlanmış. Yemeklerde giysilerinde anne sevgisini buram buram alıyorsun. Gidişler. İşte o gidişler acı oluyor. Arkandan bir kova su döküyor Tez git tez gel. Kazasız git. Kazasız Gel demekmiş o bir kova su.
Sonrası askerlik.
İşte annenin en gururlandığı anlardan birisi.’Ben asker anasıyım’ diye sağa sola çaka satmalar. Kucakladığında gözlerinde yaşlar varken. Sarıldığında dahi gözlerinde o ışıltıyı farkediyosun.
Ve evlilik,
Bir zamanların genç kızı anne olmuş. Şimdi ise kayınvalide oluyor. Gelinin elinden tutup salına salına düğün salonuna girmesi en büyük gurur ve onur anne için.
Arkasından torunlar. Peş peşe kızlı erkekli torunlar.
Torunları kucağına alıyor. Onları kokladığını görüyorsun. Dikkatli baktığını fark ediyor.’Bak oğlum torunun tadı başka’ diyor.
Ve şu an Yalan Dünya dizisindeki replik gibi ‘Ahh evladım ne çektim ben ya. Neler çektim’ diye dert yanıyor. Kendi çocukluğunu genç kızlığını evliliğini bizlerin doğumunu sanki dün gibi hatırlıyor.
Otur saatlerce dinle.
80 yaşında olmasına rağmen geleni asasına dayanıp ayakta karşılıyor.
Gideni kapıya kadar uğurluyor.’Allah’a emanet ediyor’
‘İşte be oğlu yalancı dünya geldik gidiyoruz. Tüm kardeşlerim öldü. Tek ben kaldım. Geriye dönüp baktığımda her şey boş. Allah hepimizi imandan ayırmasın’ diye sürekli dua ediyor.
Evet anne.
Bu dünya gelip geçici.
Önemli olan onurlu bir yaşam ile kubbede hoş seda bırakmak.
Günün kutlu olsun Anacığım.
Bu vesile ile tüm annelerin, anneler gününü tebrik ediyorum.
Bir paylaşım ile yazımızı bitirelim;
—6 yaş / Seni Seviyorum Anneciğim,
—10 yaş / Beni Anlamıyorsun Anne,
—16 yaş/ Annem sinir Bozucu,
—18 yaş / Bu Evden Ayrılmak İstiyorum,
—25 yaş / Sen Haklıydın Anne!
—30 yaş / Annemin Evine Gitmek İstiyorum,
—50 yaş/ Annemi Kaybetmek İstemiyorum
ve 70 yaşında / Annem Yanımda Olabilseydi Her şeyimi Verirdim