Yarın Babalar Günü.

İlk kez sensiz gireceğim bu güne. Çünkü seni 10 gün önce kaybettik.

Doktorlar ani bir kalp krizi dediler yaşama veda edişine.

Bir elinde ekmek poşeti diğer elinde marul ve maydanoz ile otobüs bekliyordun durakta. Haziran sıcağına dayanamadı yorgun gövden. Yığılıp kalmışsın oracıkta.

Ne söylesem ne düşünsem boş.

Takdiri ilahi işte. Vade bu kadarmış.

Kolay değil 50 yılı birlikte yaşadık.

En sıkıştığımda, en zorlandığımda arkamda hep sen vardın. ‘Aman oğlum kendine dikkat et. Bak bizim bir ayağımız çukurda. Tavuk kadar ömrümüz kaldı. Allah sizlere ömür versin. Allah tuttuğunu altın etsin’ sözleri günlerdir kulaklarımda uğulduyor.

Neler yaşamıştık senle baba.

Hani sıkça anlatırdın bana. ‘Afyonda Marulcu Mahallesinde doğdun, 2 yaşında falansın. Annen sarı saçlarını çok sevdiğinden uzattı aylarca. Ben seni kucağıma aldım. İmaret civarında geziyoruz. Yaşlı bir amca ‘Halis kızın hayırlı olsun’ demesine kızmışın. O an ver elini berbere. Üç numara traş. Benim uzun saçlar gitmiş. Tedbirlisin saçları toplatmışın. Bir kâğıda sarmışın. Eve geldiğimizde annem ‘Çocuk nerde’ diye sorar. İşte bu İsmail dersin.’Ne yaptın çocuğun saçlarını’ diye çıkışına o toplattığın saçları gösterip ‘İşte valla yanımda getirdim’ dediğin saçlarımın bir yastıkta elli yıldır saklandığını gülerek anlatırdın.

Babalar evlatlar için farklıdır be baba. Bazen kızardın bana, kaşlarını çatardın. ‘Beni anlaman için illaki baba olman lazım’ derdin.

Hani o 1980 askeri darbe sonrası birlikte Bursa’ya okul kaydına gitmiştik. Orada Ahmet Amcalarda misafir olmuştuk. Bize bir yer yatağı sermişlerdi. O gün koyun koyuna yatmıştık Baba.

O birlikte son yatışımız oldu biliyor musun?

O kayıt sonrası Bursayı gezmiştik senle. Tuvalet ihtiyacını gidermek için bir pasajın bodrum katına indik. Sen paçalarını sıvayıp girmiştin tuvalete. Tuvalet çıkışı duvarlarda asılı olan arananlar listesine bakıyorduk ikimizde. İki asker geldi yanımıza.’Saatlerdir fotoğraflara bakıyorsunuz. Bir tanıdığınız mı var. Ağaç oldunuz bakacağız diye’ bize çıkışmıştı.

Sende yolculuk sırasında darbelerin ne melun bir şey olduğunu anlatmıştın bana.

Ve

Benim askerliğim.

Yıllarca sigara içmeme kızardın. Karşında tek bir sigara içmediğim halde ve kendin sigara içmene rağmen bana ‘İçme bu mereti’ diyordun.

Ama İzmir de askerde iken her hafta ziyaretime gelirdin. Karton karton en pahalı sigarayı getirirdin.

Ve işimle ilgili söylediğin baba. Benim savurgan davranışımdan rahatsız olmuştun. Birgün beni çektin kenara, ‘Bak oğlum, çeşme akarken testini doldur. Eğer har vurup harman savurmaya devam edersen. bir gün gelir bu su kesilir. Aval aval suyun tekrar gelmesini beklersin.Ama gelmez.Parana sahip ol’ demiştin.

Neyse işte Afyon’da başlayıp, Şuhut, sonra Sandıklı ve en son yine Afyonda nokta konulan bir ömür. Birlikte yan yana, omuz omuza geçen bir yaşam.

Baba:

Sen bana imanlı olmayı, sen bana ahlaklı olmayı, dürüstlüğü, ilkeli olmayı, azim ve kararlılığı, mazlum, mağdur ve ezilenlerden yana olmayı, şerefi, haysiyeti kısacası adam olmayı öğrettin.

Yarım asırlık yaşamıma eşlik ettiğin ve öğretilerin için sağol.

Nur içinde yat.

Yazıma Nazım Hikmet’in nefis şiiri ile noktayı koyalım.

Baba!
her yılbaşında
sana söyleyecek
bir tek
sözüm var:
‘Seni ne kadar çok seversem
o kadar
çok olsun ömründen geçen yıllar…’

Baba!
Babam, ağabeyim, kardeşim, arkadaşım!
Ne zulüm, ne ölüm, ne korku
başımı eğemez!
Yalnız senin elini öpmek için
eğilir başım.
Babam, ağabeyim, kardeşim, arkadaşım…

Tüm okuyucularımızın Babalar Günü kutlu olsun.

Babası yaşamda olanlar, Nolur yarın babanızın elini öpün hayır duasını alın.

Yokluğu inanın çok zor.